ABORTO: O DEREITO DE QUÉN? 2

Logo de informarme adecuadamente sobre o tema do aborto, cheguei á conclusión de que é un dos temas nos que me resulta máis difícil escribir...
Entrelázanse moitas cuestións morais, relixiosas, éticas, polo cal tratar de ser obxectivo non é tarefa fácil...
Desexo aclarar ademais que non está na miña intención erixirme nin en xuíz nin en árbitro moral ou legal da vida de ninguén, non son quen para facelo, xa bastante traballo teño coa miña vida de mosquito como para ditar sentenza sobre a vida dos demais...

As mosquitas da familia transmitíronme as súas opinións, o que me permite intentar ver desde outra óptica o tema.

Independentemente da posición que se tome con respecto ao aborto, cabe dicir que se trata dunha decisión difícil, permanente e dolorosa, cuxas consecuencias serán persistentes no tempo.

Esgrímense moitos argumentos en favor do aborto, os que ao meu entender poden obxectarse con demasiada facilidade. Dise por exemplo:

_”Nas primeiras semanas, trátase só dun puñado de células, non dun ser humano viable”
Desde o instante da concepción, existe xa un ser vivo con ADN humano único,con características xenéticas individuais, sexo, talla, cor dos ollos e dos cabelos, forma do rostro e ata temperamento. Ningún fillo creado posteriormente será o mesmo. Por conseguinte, en todo embarazo e en todo aborto participa un ser humano único , irrepetible e irreemplazable. A viabilidade é tamén relativa: fai corenta anos un neno era viable ás 30 semanas, hoxe pode selo ás 20 ; e sobran indicios para pensar que en breve póidao ser ás 12 ou 15 semanas.
 
_ “O feto, non ten alma nin personalidade”
Os psicólogos explican que as funcións específicas da intelixencia, como intuír, razoar e abstraer, chegan á súa plenitude na adolescencia: nin sequera están acabadas na infancia, poderiamos entón matalos con anterioridade se o desexamos? Aínda que non teñamos certeza do momento exacto en que a alma humana entra no corpo, non podemos matar un feto se só é probablemente non humano, da mesma xeito que non enterramos a un adulto que só está probablemente morto cerebralmente.

_ “Abortar é un dereito”
Non!!. Abortar é un delito, despenalizado en España en tres supostos: que o embarazo sexa froito dunha violación, que se presuma que o neno nacerá con «graves taras físicas ou psíquicas» e que sexa un grave risco para a vida e a saúde física ou psíquica da nai.

_”A muller é dona do seu corpo”
A vida que se está xestando, aínda que o fai no seo feminino, non poderiamos chamala, nin órgano, nin sistema de órganos, nin nada semellante, co cal que parte do corpo sería???
Logo de nacer tampouco pode un neno vivir independentemente  da nai ou dos coidados apropiados, Cabería negarlle o dereito a seguir vivindo?
Por outra banda, cando o sentido común e a ciencia moderna recoñecen que nun embarazo hai dúas vidas e dous corpos, podemos seguir falando de poder de decisión da muller?
Muller, segundo definición de dicionario, é un "ser humano feminino". Dado que o sexo determínase cromosómicamente na concepción, e máis ou menos a metade dos que son abortados son "seres humanos masculinos"; obviamente non toda muller ten dereito a controlar o seu propio corpo, xa que non podería ser home e muller á vez...

_”Se o aborto non é legal, as mulleres arriscarán a súa vida abortando clandestinamente”
As estatísticas sanitarias, aseguran que nos países que aceptan legalmente o aborto non descendeu o número de abortos clandestinos. E é que moitas persoas, para evitar a publicidade e oficialidade, os papelorios, as certificacións, a inspección pública, co risco de divulgación que carrexan, inclínanse pola clandestinidade do aborto.

_”Unha muller que foi violada, debe cargar co fillo «do seu violador»?”
Na lei vixente tamén está contemplado este suposto, pero...
En primeiro lugar os embarazos que seguen a unha violación son extremadamente raros.
Tamén, segundo este tópico, o aborto habería que permitilo para evitar que unha rapariga indefensa quede marcada polo horror e a vergoña ante a sociedade. As circunstancias atenúan a gravidade da acción, pero non a modifican . Co aborto só se engade unha nova culpa á anterior. O neno concibido é aquí inocente; non tivo parte nin culpa na violación. O inxusto agresor da muller non é o neno, senón o violador. Por que non matar ao violador? Por que o delito cometido polo pai ha de ser pagado coa vida polo fillo inocente? Onde hai no mundo unha lexislación que sentencie a matar ao fillo dun criminal?

_ “Esixencias da saúde física e psíquica da nai”
Este tópico pretende xustificar o chamado aborto terapéutico, destinado a eliminar ao feto por razóns médicas ou terapéuticas. Neste caso o termo "terapéutico" é utilizado co fin de confundir. "terapia" significa curar e neste caso o aborto non cura nada.Nos rarísimos casos en que se verifican as dúas condicións de perigo de morte inminente e de seguro agravamento do estado da nai no transcurso do embarazo, o medicamento está hoxe en condicións de salvar tanto a vida do neno como a da nai.
Cada vez son máis imaxinarios ou pouco reais, os casos en que houbese que salvar unha das dúas vidas á conta da outra. A día de hoxe a maioría dos abortos, o 98%, realízanse baixo o suposto de que estes son un grave risco para a saúde psíquica das mulleres. Pero, reparamos nas graves cuestións que trae aparelladas con posterioridade a práctica abortiva?

_" O cárcere non é unha solución para a muller que aborta, que xa de seu tivo que tomar unha decisión difícil"
En España non hai ningunha muller no cárcere por abortar. Nas últimas actuacións xudiciais por presuntos delitos de aborto, deixouse ás mulleres de lado e só foron interrogadas como testemuñas

_"O aborto é unha operación tan sinxela como extraerse unha muela ou as amígdalas. Case non ten efectos colaterais"
As cifras desmenten esta afirmación. Logo dun aborto legal, aumenta a esterilidad nun 10%, os abortos espontáneos tamén nun 10%, e os problemas emocionais soben do 9 ao 59%. Os embarazos extra-uterinos aumentan dun 0.5% a un 3.5%, e os partos prematuros dun 5% a un 15%. 

_ "Non poden imporse as propias opinións ou crenzas aos demais"
Todos os argumentos en contra do aborto, baséanse en datos científicos, e en argumentos racionais. Curiosamente, case sempre son o pro-abortistas os primeiros en mencionar a relixión  para desacreditar todos os argumentos dos pro-vida. Calquera razón contra o aborto é unha crenza. Pola contra, os seus partidarios poden impor a súa opinión a toda a sociedade, ata aos non nacidos que son eliminados.

_"Hai que evitar o sufrimento dos fillos con malformacións xenéticas"
Na lei vixente contémplase esta situación, aínda que...
Ningunha sociedade tivo tantos medios (técnicos e sociais) como a nosa para curar ou mellorar a calidade de vida de moitos enfermos. Quen e onde se traza a liña do que é unha vida con calidade? Fálase de calidade no canto de felicidade. Ata no caso de que un neno vaia morrer pouco logo de nacer, non vale a pena compartir con el o maior tempo posible? Por experiencias familiares, digo que SI, que sempre vale a pena gozalos...
Preguntámonos que é un discapacitado para si mesmo? consideramos que para el a súa existencia, a súa vida, é o único que ten? Que pensarán os discapacitados físicos, tetrapléxicos, etc., cando escoitan que o mellor para eles é non nacer? Dirán que tiveron sorte de nacer porque ao ser concibidos non existía aínda unha lei que permitise matalos?
Se o aborto é un sistema de prevención da subnormalidad, previr os accidentes na estrada esixiría matar a todos os condutores. Se non se xustifica a morte do malformado xa nado, por que se vai a xustificar a morte do non nado?
É un racismo intolerable conceder a existencia só aos ben dotados. Iso levaría analogamente a quitar a vida aos anciáns improductivos e aos enfermos incurables, etc. Iso fixo Hitler, executando primeiro aos discapacitados, despois aos asociales das prisións e finalmente aos xudeus, considerados racialmente defectuosos. Que liña racional separa o matar a un non nado do eliminar a un ser con algunha falta?

_"Non se debe nacer para o fame e a miseria. É inxusto que só  poidan abortar os ricos" 

É o argumento máis hipócrita que se coñece. Poderías vivir, pero como quizá che falte agarimo, medios de vida, etc., mátoche. O aborto permitido non vai nivelar as diferenzas económicas, senón que vai estender un mal; e vai gravar as conciencias das nais cunha acción que elas recoñecen como inxusta. O que se debe buscar non é facilitar tal acción, senón asistir nos momentos difíciles ás nais, evitándolles que sexan vítimas da súa debilidade. Os médicos que practican abortos saen sempre favorecidos economicamente.  

Coa legalización do aborto, preténdese que esta matanza páguea o contribuínte español, incluído o que rexeite o aborto por razóns científicas ou ata morais.

Se a sociedade non debe pagar este prezo de sangue, ha de proporcionar ás nais que pasan por situacións difíciles outras solucións que non sexan a do aborto.
E polo que fai aos pobres, o Estado debe elevar o seu nivel de vida e facer que a súa existencia sexa cada vez máis digna. Non se elimina a pobreza eliminando aos inocentes ou matando aos pobres.
Este milagroso remedio, aplicado a calquera territorio ten indiscutiblemente un efecto boomerang que acaba por golpear ao país que o aplica.
Moitas nacións que practican o aborto (A peste branca, segundo o título do coñecido libro de Pierre Chaunu e Georges Suffert) están por baixo do crecemento cero, demográfico e económico. Atópanse na vía do autogenocidio.

.