viernes, 20 de julio de 2012

QUITARLLE AS PILAS A ESTE APARATO DE MULLER...



No que ao min respecta, estou cheo ata o cansazo, de ver como unha "señora escritora local", se burla de modo reiterado das comisións de festas do pobo e de todos os que de boa fe compramos para colaborar os libros que elas editan ...

Cambian as festas, cambian as comisións, cambian as directivas, pero as artimañas barriobaixeras da ilustre plaxista, non cambian...

Unha vez máis e xa perdín a conta de cantas van..., a falta de capacidade e imaxinación creativa desta "señora" ten quedado demostrada, esta vez no recentemente saído de imprenta libro das festas do Monte...


Tampouco nesta ocasión fará nada a comisión de festas...???

A copista en cuestión, creu poder enganar a este Mosquito como ao resto da xente, escribindo coma se de prosa se tratase, os versos dun poema...pero dicirvos señora miña, precisades máis dunha vida para despistarme..., sen contar que dende que fuches desenmascarada da vosa felonía, xa non soamente eu estou pendente das vosas descaradamente plaxiadas publicacións... todo andarase..., tempo ao tempo...


É innegable, que a " calcos " busca cada vez a un escritor diferente a quen plaxiar, copia e pega, pega e copia, pero nunca chega a aprender como para poder escribir as súas propias ideas, din que... "de onde non hai non se pode quitar... "


Nesta ocasión sen moito furgar no escrito encontrei o plaxio a dous autores, e xa comecei a sentir náuseas polo que abandonei a busca... porque canto máis busco máis encontro....


Escribe a "calcos":

..." Hoy desde el gran camino, bajo el sol claro y fuerte, muda, como una lágrima he mirado hacia atrás, y tu voz de muy lejos, vino a aullarme al oído, he llorado hasta quedar inerte...
¡Nosotros sabemos que estás tan lejos que nunca volverás!, que no hay lágrimas que laven los besos de la muerte "...

 Hoy Desde El Gran Camino (de Delmira Agustini)

Hoy desde el gran camino, bajo el sol claro y fuerte,

Muda como una lágrima he mirado hacia atrás,
Y tu voz de muy lejos, con un olor de muerte,
Vino á aullarme al oído un triste “¡ Nunca más !”

Tan triste que he llorado hasta quedar inerte…

¡ Yo sé que estás tan lejos que nunca volverás !
No hay lágrimas que laven los besos de la Muerte…
- Almas hermanas mías, nunca miréis atrás !


Delmira Agustini, Poeta uruguaia nacida en Montevideo en 1886  


Escribe a "calcos":

... " Día y noche, vida y muerte separa sólo una línea y es esa la sola distancia, para la cual no hay medida. Por ella abajo todo es noche, de ella arriba está la vida. ¡Qué cerca y al par que lejos están la muerte y la vida! "...

Muerte (de José A. Calcaño)

¡Qué cerca y al par qué lejos
están la muerte y la vida!
El espesor de esa piedra,
¡cuán hondo misterio implica!
De ella abajo todo es noche,
de ella arriba todo es día;
de ella abajo está la muerte,
de ella arriba está la vida.
Día y noche, vida y muerte
separa sólo una línea,
y esa es la sola distancia
para la cual no hay medida.

José Antonio Calcaño, Poeta venezolano

Sorprendente o parecido...???? Despois de tantos roubos de propiedade intelectual producidos por esta "señora", gustaríame poder berrar dende O Facho, por favor, quitarlle as pilas a este aparato de muller.....!!!!!!!

Pedístesme en reiteradas oportunidades que entregue un premio ao mellor plaxio guardés, polo que, dicirvos que a partir deste momento podedes remitir ao meu correo zzzmosquitocapón@gmail.com, aqueles plaxios locais que encontredes xa sexa en poesía, prosapublicidade, carteis de festas como a do viño ou a lagosta, etc... , publicarei os mellores e recibiredes no voso correo electrónico un diploma de honra premiando o voso labor de Mosquito Antiplaxios (sempre con absoluta reserva de identidade como é lóxico)....

Espero noticias Mosquitos...!!!
 

10 comentarios:

Anónimo dijo...

Que agudo eres, mosquito!

Juardés pocas puljas dijo...

isto non ten precio Mosquito, agora cada vez que a vexa pòla rúa direille adiós miña pluma exótica, aínda que máis que pluma é unha fotocopiadora, o marido coma sempre sen enterarse de nada si que iba a ser un bó alcalde se chejaba, entre él a Carlitos e a muller o trío lalala

Anónimo dijo...

jajaja non podía ser doutro xeito, si ninguén lle para os pés a fulana seguirá cós seus delirios de escritora

no muro dos lamentos dijo...

Din por aljúns lares que a doña copia e peja, xa non quere nin sair da casa porqueor ao seu home lle perjuntan nos bares si ela está pola labor de copiar os projramas dos outros partidos políticos

PACO JONES dijo...

Seguro que conocedes ó famoso comporitor "Johann Sebastian Mastropiero".

Un día fixo un estudio sobre a influencia da nota "mi bemol" na alimentación das aves, pero só os merlos marelos acudían a comer cando tocaba esta nota, de ahí o título do estudio músical-ornitolóxico: "Influencia de la tonalidad mi bemol en el engorde del mirlo amarillo".

Pero o seu amigo e ornitologo Lorenzo Corradi, cós mesmos datos de Mastropiero fixo un novo tratado de ornitoloxía: "El mirlo amarillo, el pájaro sordo".

Pois algo así, podemos facer dous estudios que versan sobre certa pseudo-escritora local: "La influencia de los libros de fiestas en la inspiración literaria de C. de Leza" ou "C. de Leza, la escritora copiona".

Tódolos amantes da música sabemos da mala reputación de Mastropiero, pero por necesidades económicas estivo obrigado a compoñer, producindo obras mediocres e sospeitosamente moi similares a de outros autores. Pero cando obedeceu só á súa inspiración, ¡¡nunca compuxo ni unha soa nota!!

Señora escritora C. de Leza para escribir faga como Mastropiero cando lle viña a inspiración das musas. ¡¡¡NADA!!!

Ben, agora xa teño razóns para non merca-lo libro de Festas.

Ribadavila independiente xa dijo...

Querido mosquito capón:

El problema de este país, es mi opinión, siempre le ha faltado Sentido de la proporcionalidad, A LAS COSAS HAY QUE DARLES SU JUSTO VALOR.
Es decir, darle a las cosas su debida importancia y no hacer de un grano de arena una montaña o lo contrario. Ni esta señora es una escritora ni las publicaciones donde muestra sus plagios son grandes referentes culturales.
O acaso habrá que preguntarse el por que de tanta atención a esta copiadora. Cual será la razón de esta relación? Dicen que los amores más queridos son los más reñidos y que del amor al odio solo hay un paso.
Tal vez habrá que preguntarle a la canción por que será, será¡¡
Una vez afeada la conducta a la susodicha, esto ya aburre
Lo que si has conseguido con tus artículos, que por primera vez prestase atención los anuarios, libro del Carmen, san Cayetano, etc. (paginas blancas). Si ese era tu objetivo, lo has conseguido. Por primera vez los he ojeado y para mi sorpresa he descubierto cuanta gente hay en este pueblo con ínfulas de notoriedad.

Totalmente de acuerdo con Paco Jonás que hay cosas más importantes a las que dedicar nuestro precioso tiempo, o caso es que ya no vuelas por nuestro bien amado pueblo y no picas. Estamos esperando tu mordaz opinión en muchos temas.
Por ejemplo Caso Jaliña, (entidad menor de Camposancos, el morro de ponerse un sueldo con la que está cayendo), entradas vados, asignación subvenciones locales, ferry, arquitecto municipal (no confundir con el aparejador) el abeleira lo tiene tan acojonado que no hay manera que de una licencia, y un largo etc...
Amigo mosquito capón ponte las pilas que te estas yendo por los cerros de Úbeda.

ZZZ MOSQUITO CAPÓN dijo...

Xa me achegaron varias notas con artigos atopados da lexendaria escritora plaxista da guarda...
estou a verificar a súa veracidade, en canto o faga darei conta do atopado polos mosquitos investigadores....
Estamos perto das 20.000 entradas e para festexalo haberá noticias recopilatorias....o goberno local está na mira....( coma sempre por su bó facer...)

La socia de la Peña del Incienso dijo...

¡¡..hui,hui,huiiiii..!!..¡¡Como anda la Tita!!
Parece que hay galerna con trabón incluido, pues en pocos días y en bastantes sitios escuché diversos comentarios sobre nuestra más POPULAR reportera, creo que ese no es el título académico, mejor sería de DIRECTORA INFORMATIVA Y DE DEBATES de la gran cadena de televisión O GLOBO (no el de Brazil), si no de las Rías Baixas, donde nos queda la gran incógnita, ¿Cobrará por su gran desparpajo ante las cámaras? ¡¡Hay quien dice que paga por salir!! ¡¡Qui lo sá!! En nuestra localidad, ya superó el informativo del tiempo de la Galega, a esa velocidad en poco tiempo, ni la Campos será una barrera para ella. ¿Os fijasteis que usa el mismo modelo de gafas? ¡¡En los modelitos e en otras cosas se parecen bastante!!
Como decía un amigo ¿¿ex-amigo?? En una cafetería, ¡¡La Carmen está haciendose conocer en la parte sur de Pontevedra para ser cabeza de cartel del PP en las próximas autonómicas, porque la Alcaldía de La Guardia le queda pequeña y se la presta de juguete a la sobrina!! La rubita, igual que la muñeca chocota, le dice continuamente a la Tita, ¡¡gracias…Carmencita,..gracias Tita..

SKy/Olas dijo...

O ROSARIO D'INVERNO EN GALICIA
(La literatura gallega del siglo XIX)

Mirainos da lareira
arredor, cobizosa labarada
nos petólos esbroncha;
o pot'á un lado, o can na borra lleira;
de fora tangue o sopro da xiada
namentres dentro a patuleia foncha
conversa e rí, armando alegre feira.

A noite avanza, o corpo pide leito,
o neniño c'o sonó chosquexea
y-a velliña o rosario ten cuUeito,
a agarda qu'o petrucio o mando dea.
Erguéuse o presidente
e pondo de xionllos o fatiño,
comenza a aboa en tono reverente,
a santa devoción dó seu cariño.
A cocina de entón é tempro puro,
á Señora dos ceos consagrado;
ala por riba, dend'o cume escuro
celeste reximento, engarellado,
escóita o doce rezo, ademirado.
Da oración as prefumadas ondas,
van subindo á presencia de María,
que recibe con rosto d'alegría,
da sua pobre grei, as queixas fondas...
amasadas c´o pan... ¡cantas dolores
engulen os filliños d'ista térra!
as que o seu peito magoado encerra,
do nouturnio rosario entr'os rumores,
presentanllas á Nai dos seus amores.

Salve María, din, chea de gracia
de todal-as mulleres,
a limpa y-a bendita sola eres;
na sorte e na disgracia,
mentres vivir y-a derradeira hora,
rogai por nos, celeste protectora.

O rosario ao finar, con vos dorida,
a aboa fai lembranza dos pasados
y-un Ay profundo arrinca conmovida;
dos rapaces sin pai, necesitados,
dos que sofren no mar, á mais na guerra,
e dos que estando pra deixal-a térra,
arrepios o medo da outra vida.

O rosario acabou: e gran regalo
e dozura sintiron ao rézalo...
parece que gozaron un momento
dos anxos o feliz arrobamento.

Xa a xente no seu canto se acomoda:
— Ben cedo hay que se erguer pra ir á poda: —
— ¡Ay, que deño de fume!...
meus filliños, botade o pote ao lume. —

Páxinas 57 e 58
LIBRO-PROGRAMA "FESTAS DA VIRXE DO CARME"
DIAS 15,16 e 17 DO 2.010 (A GUARDA)
ARTIGO ""CREPUSCULO""
asinado por MARIA DEL CARMEN ALVAREZ GONZALEZ
(CARMIÑA DE LEZA)

QUERO DEIXAR CLARO, QUE A PARTE ESCRITA EN PROSA, PROVEN DE DISTINTOS AUTORES, especialmente esta lindeza: UNHA LINDEZA, UNHA XOIA LITERARIA:
El Escapulario y el Rosario, las prendas más queridas de los ORENSANOS si señora, será pola vena mariñeira que teñen, e iso que o artigo está feito para adicar aos mariñeiros de A Guarda. ¿Será porqué en Ourense (con tódolos respetos) teñen O BARCO e non teñen mar? Bueno, tamén teñen AVION e non hai aeroporto. Moi ben. Moi ben, Carmeliña. ¡¡O pecado cométenno as Comisións de Festas que te publican os textos a sabendas que son plaxiados!! ¿¿Xa devolveste o galardón do Feliciano Rolán?? Deixaremos pasar un tempo, e logo actuaremos en consecuencia.


pescuda feita (unha vez máis) por un dos aspirantes a mellor MOSQUITO CAPON INVESTIGADOR a produción literaria de "CORTA E PEGA" e "escudriñador" de DONA PLAGIOS "de BLANCO"

Xan o tolo dijo...

Dedicado a plaxista guardesa de maior recoñecemento nestes ultimos anos....

Yo arruiné este poema
Eliminé las palabrasy le torcí el cuello a la sintaxis
hasta dejarla sin habla
Ahorano es ni la sombra de lo que era
De tanto castigarlo
quedó reducido a nada
Ignoro de qué hablaba
No sé cómo termina

plaxiado da web