ECOSISTEMA TERRESTRE

          
       Hai algúns personaxes, aprendices de políticos, soados non pola súa intelixencia, don de xente e de palabra, cultura ou profesionalismo, senón por todo o contrario, famosillos no boca a boca da xente, pola súa ineptitude, mediocridade e rastrerismo a todo nivel.
     Son eses seres nefastos que pululan polo pobo, sorrindo en épocas electorais, para logo volverse tartarugas invernantes metidos nas súas propias caparazóns para non verse a cara nin a si mesmos, eses aos que todos coñecemos.
    Eses vermes carroñeros que ante seres sinxelos e comúns, considéranos orgullosos e altivos; fano partindo da normalidade á que están afeitos, xa que por vivir entre defecacións propias e alleas esqueceron a realidade do mundo que por desgraza comparten con outros seres máis dignos.
       Deixan a súa pegada nefasta por doquiera que arrastran os seus corpos fangosos, imitando a babosas que deambulan sen destino fixo, e a patética forma que teñen de convivir con outros seres é intoxicándoos para non ser eles sós os organismos inferiores que sofren coas súas propias vidas de vermes.
     Eses parásitos do ecosistema que se adhiren longamente aos seres dos que viven cal garrapatas aos cans, fano intentando ademais, convencernos de que é no noso beneficio, demostrando unha vez máis a grandeza moral e intelectual que posúen.
       Son moi dados a falsear, omitir, ocultar e ata chegan apropiarse con total desenvoltura digna de ignorantes, o que non lles é propio sino de moitos máis, e do que moito menos aínda son merecedores.
       Teñen a pesar diso un comportamento moi curioso, poderían ser comparados coas algas, unhas poucas dan vida ao fondo mariño, decórano, pero cando se xuntan e saen ao sol, infectan có seu cheiro e putrefacción todo o que os rodea, de lonxe percíbese a súa presenza degradante e pestilencia, o que por lóxica provoca o afastamento do resto.
   Permanecen así nos estercoleros, amontoados, amorfos, asexuados, sen nome propio máis que aquel que ao velos adoitamos darlles, "escoria".
     E como coa degradación, o lixo e os restos contaminantes fáesenos moi difícil a coexistencia aos demais seres normais, algún, toma no seu día a decisión de polo ben do resto, facer un pouco de limpeza, é nese momento onde os zombies de quenda comezan a mostrar cal é o verdadeiro lugar que ocupan na pirámide alimentaria, o de aproveitadores dos residuos dos chanzos superiores, e con baixezas dignas de si mesmos, intentan inútilmente amordazar a intelixencia e dignidade allea, aínda que non tella claro de quén se trata e podan dar onde non é.
    Non por andar pola terra ése rastrero, non todos os seres terrestres reptan, algúns outros aínda que con dificultades seguen loitando por camiñar erguidos como humáns que son, e non se agachan fácilmente ata chegar a esquecer que algunha vez foron persoas, aínda que sexa fai moito tempo.     Quizáis con isto do cambio climático teñamos sorte, e prodúzanse as alteracións ambientais necesarias para que estes seres que nos rodean disfrazados de persoas reprodúzanse cada vez menos ata extinguirse, sería polo ben de todos.

      Teño a certeza, de que  algúna que outra bacteria deba facer que lle traduzan ao seu idioma este escrito para poder entendelo, pero por se non o sabe aínda, os mosquitos non somos da súa mesma clase de bichos, somos libres.

ZZZ...MOSQUITO CAPÓN
 
PD: Grazas a colaboración dos meus hirmáns mosquitos, Xa teño blog propio, aínda que non me cansarei de agradecer a infogauda polo espazo que me cedeu para dar os meus picotazos, o que non quita que siga enviándolle as miñas picotadas...